O Muxía ven de pasar rolda de Copa da Costa despois de igualar a un no partido fronte ó Soneira con gol de Mauro, os visitantes igualaban no desconto e gañar nos penaltis por cinco a catro, marcaron Michael, Eloy, Anxo, Fran e Maikel. Pero comeuse 120 minutos e as importantes lesións de Adrián e Manu.
Para a semana toca, Bertamiráns en fase de ascenso e Xallas en Copa ( supoñemos que no exilio novamente). Pero dende o club informan:
Eu ben vin estar o moucho
enriba daquel penedo
¡ Non che teño medo, moucho,
moucho, non che teño medo!
Pois cando menos críamos que podía pasar vai o Chus Ma Team e levanta a Undécima Copa de Europa de Basket, unha Euroliga para sumarse as catorce en fútbol e facer 25 entre os dous grandes deportes de equipo.
Estoupou definitivamente o tema Vini, e claro como xa deu o volta ó mundo agora a xente rásgase as vestiduras e recolle cable. Nos somos os culpables, non sabemos comportarnos como sociedade e solo vemos cos nosos cores. Como me di sempre unha persoa que me quere moito, si como sociedade sinaláramos sempre o que se salta os pasos de peóns, os que tiran cousas o chan, non recollen os excrementos do can, a primeira rebótanse pero se sempre llo din igual se lles cae a cara de vergoña, pois aquí o mesmo. Xustificamos o noso e criticamos os outros.
Pois xa temos rival e camiño para o Muxía na busca do ascenso a Primeira Galicia. Iniciamos o noso Gran Camiño o domingo as 17 horas fronte ao Cacheiras. Vamos encher a Arliña o domingo, bo lugar para pasar o día das municipais.
Despois da debacle de onte, tocan os tuister star, pensan moitos coma un servidor, de momento os stars quizais nuns días, o que escribe, pero curioso porque tamén tiven a sensación do día do Milán e tamén do da Juve e Nedved pasando coma un avión sen Makelele:
Pois chega a Semana Fantástica do Real Madrid como club, un todo ou nada que coincide curiosamente cas Letras Galegas e cas Festas da Ascensión en Santiago, que tan bos recordos. Ata catro equipos de diferentes seccións xogan partidos do Mata-Mata coma din os lusófonos.
Onte o traballo deixounos a oportunidade de pasar pola Arliña, podendo disfrutar do amigable vs o UC Cee con triunfo para os locais por catro a un.
Fai tempo que tiña en mente falar algo sobre a dificultade da xestión de grupos e dos egos nos vestiarios e despois dunhas conversas onte toca darlle vida.
Sentimento copeiro é o que tiñamos o sábado, despois de tantos anos sen rascar en Copa e máis sen gañarlle a un rival que non fora o Barça, pois había gañas de triunfar con outro rival como así foi. Nesta conta estamos pola labor por celebrar calquer título por pequeno que pareza non vaia ser o demo. Coma nos últimos anos os títulos do Madrid van adicados a quen non pode celebralos con nos, un sentimento que perdura e perdurará, é a meu pai que disfruta e sufre tanto vendo ó Madrid.
Vamos a deixar as palabras dos stars trala Copa do Rei a ver si antes do martes deixamos algo noso pero coma sempre que gañamos un título temos a mente nos que xa non están, e cos que tanto festexamos. Agora:
