Ocasión perdida.

Non quero desaproveitar de escribir hoxe, antes de ver o que salirá hoxe polas teles e perder a perspectiva ca que rematei onte o partido. Onte o Real Madrid perdeu unha oportunidade de ouro de volver a unha final de Champions que non é calquera cousa.

En quince minutos  todo se puxo de cara 2-0 eliminatoria remontada e o vento a favor. O equipo comenzou apretando arriba, como nos mellores momentos da tempada e eso deu os seus frutos ante un Bayern que non é atrás unha cousa de outro mundo. Os cambios de orientación de meu querido  Alonso, xogou algo co freno de man tiña medo o cartón, buscando a Di María abriron o partido.

Eso si o Bayern tivo a ocasión cando Marcelo por enésima vez non supo pechar a súa espalda e Robben rematou solo.

Pero resultado lonxe de axudar foi negativo, o equipo partiuse outra vez máis. Si non estamos físicamente para apretar arriba pois replegamos, xogamos xuntiños e saímos a contra para recuperar e noutro momento voltar a apretar arriba.  Non sabemos matar estes partidos e pagámolo.

Que obsesión ten a xente con que hai que xogar arriba sempre, si che da o peito si, sinón recuperas xuntiño atrás e xa volverás a ter o momento.

Pero lonxe deso, os de arriba confiáronse, deixaron de axudar as entradas dos laterais e a superioridade do Bayern no mediocampo e claro ocasión tras ocasión ata que chegou o penalti. Culpar a Pepe por facelo é moi fácil pero o que non pode ser que se deixe chegar con tanto perigo por banda o Bayern, súa mellor arma.

O Madrid foi a menos, no físico e na confianza e o Bayern a máis. A primeira parte foi un martirio a pesar de algunha ocasión que tivemos as cousas non pintaban nada ben.

A volta do descanso era un bo momento para volver a apretar de saída, ca frescura de saír de vestiarios e volver a ponernos en vantaxe na eliminatoria. Pero non foi así os medos atenazaronnos e foi peor ca primeira, eso si o Bayern tamén lle entrou o medo pero o dominio do xogo foi deles. O mediocampo foi deles, tiñan sempre superioridade.

E con esto entrou Kaká, do brasileiro mellor non falar que me quento, un fichaxe por darlle nas narices a Calderón, que foi un rotundo fiasco e que pechou as portas do Madrid entre outros o gran David Silva. Partido penoso , retratouse en cada xogada.

O que non entendín e a saída de Ozil do campo, para min o mellor do Real Madrid xunto con Casillas e quizáis Cristiano. Baixando melóns, indose por banda, ensinando o balón ………., por moito que Álvaro Benito dixera que non ten espíritu para xogar no Real Madrid outros non teñen nin calidade nin espíritú.

Que esa é outra, sabían realmente os xogadores a oportunidade que tiñan de xogar unha final de Champions, deixaron algúns todo sobre o campo. Esperaba un Chelsea con catro pezas claves sancionadas e Cahill e David Luiz lesionados, chegarán?

Chegou a prórroga e de forma incrible o equipo mellorou, por unha razón xuntamos líneas e apretamos un pouco máis arriba pero foi tarde e de nada serviu.

No tema dos penaltis non digo nada, erra quen os tira, Cr, Kaká, Alonso eran tiradores contrastados . O quinto supoño que sería o Pipa, e o orden elexiuno Mou seguro tentou asegurar o principio e saiulle mal. Sergio ou Granero pois cuestión de confianza, o pirata querería tiralo?

Penoso trala eliminación que Mou, empece a falar de calendarios, do Chelsea , do que el conseguiu …… o que fixo ou fixese noutros sitios non importa, o que me importa é os títulos que dea o Real Madrid. Del Bosque conseguíu dúas  Champions pero pagou polos seus erros ca saída do clube, o Real Madrid é tan grande polas súas grandes expectativas, aquí non celebramos a boa imaxe, nin o chegar ata aquí, as semifinales de Champions son o mínimo que se pide. E tal como se puxo a eliminatoria casi a final era un mínimo.

O tema do cansancio que é evidente, algo de culpa terá tamén  a persona que construe o equipo e que despois otorga os minutos. Noutros momentos do ano hai que dar algo de descanso a xente, sobre todo a Xabi Alonso que é a peza clave do REAL MADRID.  Que neste caso é a mesma, aquí non vale mirarse o ombligo e decir que todo se fixo ben, xa que si quedamos eliminados foi porqué se fixeron cousas mal, moitas ou poucas pero cousas mal.


 O cal non quere decir que Mou mellorou moitas cousas no Real Madrid, cando o ficharon xa debían de saber que era así e si entrara en razón en certas actitudes sería o adestrador casi perfecto, fíxonos chegar ahí outros nin eso, pero debe buscar melloras non enfrascarse.

Análisis rápido e para adiante, como dixen onte , hoxe son un pouquiño máis do Real Madrid, pero vexo e critico os erros, non me escondín nestes catro anos, aceptei as derrotas, outros cunha mala semana esconderon as orellas e desapareceron e siguen vivindo na súa nube de perfección, eu non teño culpa de que non teñades capacidade de autocrítica, pero as derrotas en Madrid e en  todos os lados son debidas a algo non solo a sorte.

Outros artículos :

DISTANCIA

ACÁBASE A GASOLINA

MOU VS VALDANO

THE END

TODOS OS QUE ESCRIBÍN CO REAL MADRID COMO TEMA