O día que Tere Abelleira.....

Recordades  unha tarde na que Tere Abelleira xogou en Vimianzo? Finalista de Copa da Raíña co Real Madrid, pero tristemente protagonista porque fallou un dos penals na tanda. Tere  tamén é unha das posibles convocadas para o Mundial con España para Vilda.

A tarde do 31 de outubro de 2015, Teresa Abelleira Dueñas xogou no Pavillón de Vimianzo fronte ó Fisober. A actual xogadora co número 3 e centrocampista  do Real Madrid, ademais de internacional con España, nada en Pontevedra en xaneiro do 2000 e filla do mítico Milo xogou aquela tarde en Vimianzo.

Daquela a da cidade do Lérez compaxinaba fútbol sala e fútbol, e chegou a elite, para que digan que non é bo compatibilizar en inferiores. Xogaba no Poio B e nas categorías inferiores de dito equipo en interior e no Lérez no exterior. Aquel mítico Poio que arrasaba en inferiores e incluso foi campión de España. 

Unha Tere que despois foi captada por Manu, para xogar no recén creado Deportivo da Coruña que viña de facerse ca praza do Orzán na Segunda División do fútbol Nacional. Contaban os mentideiros que o tiña feito co Atleti pero finalmente Manu convenceuna para o Depor, unha xogadora que foi chave para o ascenso e gran primeira tempada do Depor en Honra.  Anos despois chegaba a outro recén creado como o Real Madrid Feminino que collía a praza do Tacón, desta vez era fichada por Ana Rossell. 

Naquela visita a Vimianzo, producíronse unha serie de curiosidades, unha das porteiras do Poio era Andrea Mazas, que un par de tempadas despois chegou ó Fisober para xogar en División de Prata. Andrea sustituía a Leti, que actualmente xoga en División de Honra no Viaxes Amarelle e comparte vestiario con outra das xogadoras daquel Poio que visitou Vimianzo coma é Carol Agulla, outra internacional, esta en inferiores con España.

Pero naquel Fisober tamén temos moita miga, dende a mítica capitana costeira Ana, que esta tempada ademais de xogar, levou ó cadete masculino do Fisober a División de Honra do fútbol sala, con moitas que seguen no Fisober e compatibilizan fútbol sala e fútbol con outros conxuntos costeiros e outras moitas repartidas por diferentes equipos do incipente fútbol feminino. 

Pero todas elas estaban aquela tarde en Vimianzo. Por certo aquel Fisober remataría subindo a Prata.

Esta foi a crónica daquel partido.

LIGA AUTONÓMICA

RESULTADO : FISOBER F.S.F. – POIO PESCAMAR “B” : 0-0.

FISOBER : Leti, Tamara, Noe, Paula Fandiño e Ana ; tamén xogaron : Mai, Nuriña, Inés, Andrea Piroja, Ale, Andrea Muíño.

POIO “B” : Laura, Yolanda, Teresa, Rebecca e Carolina ; tamén xogaron : Eva Ferreira, Andrea, Lucía, Marta, Eva Pereira e Noa.

ÁRBITRO : Jose Rey  ; CRONO : Daniel Brión.

GOLES : Sen goles.

Partido correspondente a sétima xornada da Liga Autonómica Galega disputado na tarde do sábado no Pavillón Municipal de Vimianzo con boa presenza de público.

Aínda que pareza mentira e a pesares do resultado gafas de igualada a cero o partido foi unha delicia para o espectador dos que fan afección, cheo de intensidade, ocasións, emoción e que puido caer de calquera lado, solo faltou o gol para facelo máis bonito aínda,  polo tanto pode ser que a igualada fora un resultado xusto, o que parece incrible foi que non se movera o electrónico en toda a tarde, grazas tamén  a gran actuación das porteiras .

Arrancaron moi fortes as visitantes, a pesar da súa xuventude as rapazas do filial do Poio que  son as actuais campionas da competición   amosaron o seu poderío. Tras uns primeiros minutos de dominio visitante as costeiras foron sacudíndose dito dominio  e comezaron a poñer en perigo a porta defendida por Laura nesta primeira metade.

Dominio visitante e rápidas contras locais , ese era o guión. E as ocasións chegaban por ondadas, pasábase duns minutos no que as visitantes tiñas as súas , a outros no que chegaban as das costeiras.

Nesta primeira metade as máis claras por parte local foron para Inés, Paula Fandiño e Ana que non chegou por pouco a un pase cruzado.

Pero chegouse con igualada a cero o tempo de lecer, ningún equipo era quen de perforar as redes.

Na segunda metade foi un pouco do mesmo. Minutos bos dun equipo daban paso a minutos bos do outro. Nesa alternancia de xogo e ocasións que foi unha constante durante todo o partido.

E tanto Leti coma Andrea que foi a elexida para defender a portería visitante nesta segunda metade seguían infranqueables.

As mellores ocasións locais nesta segunda metade estiveron nas botas de Mai, Noe e Paula Fandiño que dispuxo dun libre indirecto no borde do área a catro para o fin.

As visitantes tamén tiveron as súas pero non foron quen de superar a Leti.

En definitiva gran partido de tódalas rapazas de ambos equipos sobre o rectángulo de xogo que a pesares do inusitado resultado deron un gran espectáculo.