Hoxe celébrase o día de Rosalía, xa que naceu un 23 de febreiro de 1837 e no blog, regalamos dous poemas muxiáns publicados dentro de 150 Cantares para Rosalía:
O PARQUE DOS ANXOS VEXETAIS
Nun caderno manchado pola indiferenza do tempo
e por palabras vagabundas
que anuncian o incumprimento dos desexos
aparece este fragmento dun poema:
De verdura e de follaxe,
salpicada de fontiñas
baixo a sombra do ramaxe
Son versos de Rosalía e a través da fiestra
vexo o parque embalsamado de orquídeas
que se ilumina baixo o voo colonial dalgún corvo.
Anxos vexetais con mandíbula de rocha
permiten que agromen neles
tardes insistentes para os nenos que xogan
a seren banqueiros suicidas.
Baixo a sombra velenosa da ramaxe
descubrín que os teus cabelos son árbores
aquel día no que a ti, meu amor, che naceron
mazás nas orellas e fresas salvaxes na mirada
Agora a primavera é unha serpe tentadora
e ben sei que os sorrisos dos paseantes
expulsan paxaros invisibles, incubados na alma.
Eu agárdoos cuns grans de trigo na man
por se queren cegarme coa súa pureza.
Do ramaxe donde cantan
paxariños piadores
que ca aurora se levantan.
X. H. Rivadulla Corcón
Deixamos outro poema muxián dese 150 Cantares para Rosalía:
Cando o pesadelo me abafa
o insomnio, a dor e a barbarie:
Págueche este cantar triste
que as nosas tristezas conta,
só me dá sono o son do teu corasón.
que soio ti… ti entre tantos!,
das nosas mágoas se acorda.
Arde o inverno
sendo amazona na túa pel.
Vou até a paixón de Ítaca
evandíndonos do labirinto
saraiba de aloumiños
alento.
Dina voluntad dun xenio,
alma pura e xenerosa!
Es o meu camiño,
a miña fin.
Música profunda
Ad libitum
E cando a gaita gallega
aló nas Castillas oias,
ó teu corazón pergunta,
verás que che di en resposta
Rosalía Fernández Rial.
Como dixo Rosalía no seu leito de morte: " Abride a fiestra, que quero ver o mar."
No hay comentarios:
Publicar un comentario