Como pasa o tempo.

 Hoxe Face recordoume algo que escribín alí fai dez anos, sobre unha nova que aconteceu un ano antes e cousas da vida apetéceme que quede gardado no blog para sempre.

Como cambian as cousas nun ano, todo se desmoronou fai un ano xa!!! a tod@s nos cambiou un pouco a vida, daste de conta de que te angustias por tonterías e ves o que realmente importa, despois do golpe aquí estamos con máis ganas ca nunca.

Seguimos aqui !!!! Diferentes pero seguimos , quizais un pouquiño máis fortes, quizais un pouquiño máis débiles, quizais un pouquiño máis maduros ou todo o contrario con ganas de ser inmaduros...........

Para nos tamén foi un duro golpe e tal vez non todos supemos/sabemos demostrar da mellor maneira que estábamos ahí, que nos tampouco nos rendíamos, que loitamos todos os días un pouquiño contigo, non o dudes tamén é a nosa loita, sempre o foi e nunca deixará de selo xa.

Porque cada un de nos conta, un pouquiño de cada un camiña co do noso lado, a pequena praia necesita de todos os seus grans de area....... e miles e miles de sinónimos que poderíamos escribir e que incluso as palabras non poderían explicar, nin mostar.

Aparecer nos tempos difíciles eso sempre nos caracterizou, como non vamos a estar felices ahora que xa pasaches/pasamos os Pirineos e os Alpes e vemos a meta cada vez máis preto, quedan moitos días difíciles por pasar diso estamos seguros, pero seguimos e seguiremos aquí, sin duda, ca nosa porta aberta e co teléfono disposto para o que queiras.

Outros:

Recordos .

Uno di noi.