Neste blog si temos un verdadeiro ídolo ese é Luka Modric, vai ser moi triste velo de novo xogar cunha camisola que non sexa a do Real Madrid. Sempre pensamos que se retiraría de branco. Velo co seu querido catorce ca camisola do Milan pode doer un pouco.
Vamos a desafogar un pouco ó tolo.
Un servidor que sempre foi de Gareth e Lukita, contaba que o que faría Historia no club sería o galés, e Lukita un home de club, como mudou o conto.
Como vai ser contar as xeracións futuras que Lukita xogou no Madrid?
O dor da súa despedida tan solo amosa o grande que foi esta época e o ben que se fixeron as cousas no Madrid.
Está claro que o conto de fadas de Lukita no Real Madrid non pode contarse sen nombrar a Mou. Foi quen apostou por un mediapunta tímido e delgadiño, que moitos non entendían. Mentrar moitos dubidaban, Mou veu un corazón de ferro e unha cachola de campión.
Vaise o que chegou para tapar vergoñas e rematou tapando a manga da camisola con díxitos de Copas de Europa. O máis laureado do club máis laureado, pouco máis se podería engadir. 6 Copas de Europa, 4 Ligas, 2 Copas, 5 Supercopas de Europa,5 Supercopas de España, 6 Mundiales de clubs. O noveno xogador con máis partido no Real Madrid, 597 e iso que chegou xa cunha idade.
Vaise o que creceu co primeiro Carlo, sufriu con Rafa, fíxose estrela con Zizou, e mito co segundo Carlo. Faltoulle o Super Mundial con Xabi
Grazas por todo xenio. Non sabes o que disfrutamos todos estes anos véndoche xogar no teu Real Madrid. Fomos moi afortunados. Bágoas mestura de amor, tristeza, felicidade e orgullo. Volve cando queiras ó Madrid é túa casa para toda a vida. " Eres loita, eres beleza."
Aquí remata unha Era, a época máis feliz das nosas vidas. Grazas por todo e ata sempre. Querémosche moito Luka. Que bonito foi Don Fútbol e a vida.
Como ben dixo Lukita: Non chores porque rematou, sonrie porque sucedeu. Hala Madrid e nada máis.! Esto non é un adeus, é un ata logo Real Madrid. Miña casa 13 anos. Miña casa para sempre.
Aínda que non chorar é imposible, debemos aledarnos de ter vivido esas noites máxicas con esa estirpe que non podemos facer outra cousa que chamalos xerarcas. De ter tocado ó ceo.
Desde este momento xa somos uns vellos, porque se nos van os nosos idolos.
Lenda Absoluta. Grazas Luka.
Carta de despedida de Modric:
No hay comentarios:
Publicar un comentario